JORIS VERMASSEN
Voor mijn literair-beeldend project op het Kunstenfestival Watou vertrok ik van een actueel thema. De bomkraters uit de Eerste Wereldoorlog in Vlaanderen en de huidige oorlog in Oekraïne verschillen weinig van elkaar. In beide gevallen staan ze voor ondraaglijk lijden. Ik verbond een reeks schilderijen en tekeningen van bomkraters met een aantal kortverhalen. In de beelden zijn de figuren afwezig, waardoor ze een universele betekenis krijgen. In de begeleidende verhalen is de mens juist wel aanwezig en wordt hij geconfronteerd met de gaten in zijn ziel. De verhalen zijn tragisch en komisch, absurd en poëtisch.
The Suspension of Disbelief
CBK Zeeland, 3 oktober - 19 november 2021
Voor deze tentoonstelling schreef ik een aantal korte verhalen over geloof en ongeloof. Ik liet me onder andere inspireren door Zeeland, waar de religieuze beleving een scherp contrast vormt met het hedonisme van de toeristen. Voor dit project werkte ik samen met een aantal lokale bewoners. De diverse beeldverhalen die zo ontstonden vormen samen een verrassende kijk- en leeservaring, tenminste, voor wie zijn ongeloof even laat varen.
- De Dominee
- De Openbaring
- De Koffer
- De Trui
- De Missie
- De Genezing
Bloed/Blood - a graphic story
Galerie D'Apostrof Deinze, 2019
Ze schudt me de hand.
Haar vingers zijn vederlicht.
Er zitten verfrestjes op.
In 2019 maakte ik de solotentoonstelling 'Bloed', een ruimtelijke installatie die bestond uit schilderijen, teksten, tekeningen, foto, video en geluid. Bij deze tentoonstelling hoorde ook een boek. 'Bloed' is het verhaal van een vluchteling die terechtkomt in een klein dorpje en er kennismaakt met een plaatselijke kunstenares. Daarbij liet ik me inspireren door het dorp waar de galerie zich bevindt. Met de lokale elementen bouwde ik een universeel verhaal over menselijk lijden en verbondenheid. Ik maakte ook een publicatie over the making of van deze tentoonstelling.
Doctoraat
In 2016 behaalde ik een doctoraat in de kunsten. Daarin ging ik op zoek naar een nieuwe vorm van beeldverhaal. Het leidde me naar een oude liefde, de beeldende kunst. In de kabinetruimte van de School of Arts Gent toonde ik Alice en Louis, een verhaal in woord en beeld, met teksten, schilderijen, tekeningen, objecten en foto's. Daarnaast nam ik deel aan een aantal groepstentoonstellingen.
Groepstentoonstellingen
Tussen 2013 en 2016 schreef ik columns voor HART, een magazine voor hedendaagse kunst. Toen ik na mijn doctoraat in 2016 zelf actief werd in de hedendaagse kunst, zette ik er een punt achter.
