Volle perszaal. Man (45, grijs maatpak) loopt podium op tot bij lessenaar met microfoons. Haalt zonder de zaal in te kijken een opgevouwen A4 uit zijn binnenzak. Geklik van camera’s. Vouwt nerveus het blad open, schraapt zijn keel en leest voor.
Beste aanwezigen,
Het is met pijn in het hart dat ik vandaag een stap terugzet. Dit is het moeilijkste moment uit mijn carrière, en uit mijn leven. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit het beste is voor mezelf en mijn partij. De laatste weken zijn ontzettend zwaar geweest. De valse stroom beelden en berichten die in de pers werden uitgesmeerd en tegen mij worden gebruikt om me te beschadigen, vormen een onbeschaamde inbreuk op mijn privacy en een aanslag op mijn integriteit. Ik bekijk op dit ogenblik nog met mijn raadgevers welke juridische stappen we kunnen nemen.
Maar hoezeer ik de waarheid ook aan mijn zijde heb, de imagoschade is moeilijk te overschatten. De compleet uit de lucht gegrepen beschuldigingen aan mijn adres werden bewust gefabriceerd om me in een kwaad daglicht te stellen, met als enige doel mij het zwijgen op te leggen.
Man laat een stilte vallen.
Ik was niet van zins in detail te treden over de specifieke omstandigheden waarvan ik word beschuldigd, omdat ik ervan overtuigd was dat ze zo grotesk zijn dat niemand ze ooit maar een seconde zou geloven. Kennelijk heb ik mij vergist in het oordelend vermogen van bepaalde mensen. Sommigen hebben het moeilijk waarheid van verzinsel te onderscheiden. De situatie dwingt mij ertoe me uit te spreken, ik kan niet anders, hoe moeilijk me dit ook valt.
Man neemt slok van glas water op lessenaar. Laat langere stilte vallen, haalt diep adem.
De beelden van een vuist die een aars binnendringt, zijn walgelijk en misselijkmakend. Ja, de man aan wie deze aars toebehoort, lijkt op mij, en de man met de vuist lijkt sprekend op mijn persoonlijke secretaris. Ook de camerabeelden van mij en mijn secretaris, die in een restaurant tafelen en later een hotelkamer binnengaan, lijken levensecht. Maar in deze tijden van deep fake is het een koud kunstje om dit soort verzinsels met een eenvoudige druk op de knop te genereren. Ook vergt het weinig moeite een AI-robot de opdracht te geven: Schrijf een reeks geile berichtjes tussen een bekende politicus en zijn veel jongere secretaris, waarin ze elkaar hun liefde bekennen en afspraakjes maken in een hotel om er zich over te geven aan sodomie.
De getuigenis van de kamermeid, die beweert dat ze de kamer binnenkwam omdat er geen bordje met ‘niet storen’ aan de deur hing, is eveneens één grote leugen. De verklaring van deze vrouw, die hier illegaal is en nauwelijks de taal spreekt, werd afgelegd onder bedreiging teruggestuurd te worden naar haar land. Haar bewering dat zij ons deze onnatuurlijke handelingen zag verrichten, is afgedwongen en compleet onbetrouwbaar. Iedereen die mij kent, weet dat ik een rechtschapen man ben, een man met normen en waarden, die zich nooit zal verlagen tot dit soort seksuele aberraties.
Man richt zijn hoofd op en kijkt recht de zaal in.
Ik weet waar ik voor sta. Het gezin is de hoeksteen van onze samenleving. Het huwelijk tussen een man en een vrouw is heilig. Sommigen zijn het hier niet mee eens en gebruiken alle middelen om mij in diskrediet te brengen.
De hashtag arsehole, die de voorbije weken trending was, deed mij en mijn gezin enorm pijn. Het leedvermaak raakte me diep. Toch heb ik aanvankelijk gezwegen. Niet omdat ik iets te verbergen had maar omdat ik ervan overtuigd was dat de rede zou zegevieren. Vandaag kan ik niet langer zwijgen. De storm waarin ik ben terechtgekomen is te groot geworden. De hoge golven dreigen mijn partij mee te sleuren. Ik begrijp dat zij terughoudend is in deze zaak, verontrust over de mogelijke gevolgen voor de nakende verkiezingen, maar ik steun volledig haar onderzoek naar de waarheid. Ik heb alle vertrouwen in de uitkomst, maar in deze omstandigheden, dat begrijpt iedereen, is het voor mij onmogelijk mijn werk op een serene wijze verder te zetten.
Ik betreur dat mijn persoonlijke secretaris er voorlopig nog het zwijgen toe doet. Hij bevindt zich op dit ogenblik op een voor mij onbekende locatie en is onbereikbaar. Ik hoop, vermoed – nee, ik wéét dat ook hij diep geschokt is door de gebeurtenissen. Ik werk al jaren met hem samen, ik ken geen meer toegewijde, integere, professionele en loyale persoon. Weggezet worden als een ontaarde pervert is voor hem een vuistslag in het gezicht, een stoot onder de gordel. Het zal hem de nodige tijd kosten om dit te verwerken. Maar ik weet absoluut zeker dat hij, zodra hij naar buiten treedt, deze valse aantijgingen met overtuiging zal ontkrachten.
In afwachting kan ik niet anders dan mijn taken neer te leggen.
Man kucht. Neemt opnieuw slok water.
Ondertussen blijven zij, die achter deze beschadigingsactie zitten, buiten schot.
Vanuit hun achterkamers, gezeten in hun pluchen canapés, hebben zij deze lastercampagne georkestreerd om mij te muilkorven en mijn partij en mijn land te ondermijnen. Dit geheime verbond tussen de elites van de pers, de universiteiten, de corrupte justitie, de kunstmaffia en het politiek-militair-industrieel complex wil met deze schokkende aanval op de vrije meningsuiting niets minder dan de totale controle over onze maatschappij. Niet ik, maar zij zijn de geperverteerden, de verdorvenen. Waarom anders zouden zij deze walgelijke beelden massaal verspreiden dan met de bedoeling onze kinderen aan te zetten tot liederlijk gedrag? Door onze jeugd bloot te stellen aan deze afwijkende seksuele fantasieën planten zij een giftig zaad in de hoofden van een toekomstige generatie, zodat deze zich verliest in losbandigheid, terwijl de elite de heerschappij over de wereld verwerft. De strijd die ik vandaag voer, beste aanwezigen, is niet alleen een strijd voor mezelf. Het is een strijd voor ons allen. Niets minder dan de toekomst van onze vrije wereld staat hier op het spel.
Man laat zijn woorden even doordringen.
Ik dank iedereen die mij in deze moeilijke tijden blijft steunen. Meer in het bijzonder dank ik mijn echtgenote en mijn drie lieve dochters…
Man wordt zichtbaar emotioneel.
Hun geloof in mij is rotsvast, hun liefde onvoorwaardelijk. Zonder hen zou ik deze storm niet overleven. Ik vraag uitdrukkelijk dat men hun rust en privacy respecteert. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat mijn naam zal gezuiverd worden. Men mag mij beschimpen en aan het kruis nagelen, maar, en dat beloof ik u, beste aanwezigen: ik keer terug, sterker dan ooit. Multa ceciderunt, ut altius surgerent!
Man spreidt armen open en stijgt voor het verbaasde publiek ten hemel.
© Joris Vermassen